Beste lezer, laat ik me even voorstellen. Mijn naam is Myrdhin De Fruyt. Een lyrische voornaam en een meer prozaïsche achternaam beschrijven mijn persoon. De voornaam verwijst naar Myrddin – de oorspronkelijke Welshe naam voor Merlijn, Arthurs trouwe raadgever. De achternaam verwijst naar een verre voorouder van mij die handelde in fruit. Ik hoop dat ikzelf volgens mijn namen mag leven; dat wil zeggen: het dromerige en fantasierijke combineren met het alledaagse en vertrouwde.
Die gulden combinatie probeer ik eerst en vooral te treffen in mijn levenshouding. Ik droom graag groots: van het schrijven van boeken, schilderen van kunst, vergaren van literatuur en uitbouwen van een onmetelijke kennis die mij – in het diepst van mijn gedachten – een beter ik zouden maken. Tegelijk probeer ik mezelf ook aan de basis te herinneren – te genieten van de eenvoudige dingen. Ik koester elke rustige ochtend, de warmte van mijn tas koffie, of – met kwinkslag naar mijn naam – een stukje fruit.
Die aandacht voor zowel het mooie als het sublieme komt ook terug in mijn schrijven. Van Dante leerde ik dat elk verhaal – hoe hoog de ambitie, hoe eindeloos de diepten – aan oppervlak genietbaar moet zijn. Daarom probeer ik het herkenbare en realistische te combineren met het meer experimentele en doordachte. Zeker in mijn poëzie probeer ik met gewone, mooie woorden momentjes van meditatie te weven. In mijn proza combineer ik dan weer een aandacht voor het waarschijnlijke detail en een zoektocht naar schoonheid met poëtische structuren en een tasten naar diepere waarheid.
Ik streef dus naar een evenwicht, maar dat gaat niet vanzelf. Mijn voornaam trekt me vaak de hoogtes in. Dan heb ik hulp nodig om zowel schrijven, als gedachten aan de aarde te houden. Daar verschijnen precies de mensen om me heen op het toneel. Mijn vriendin, mijn familie, mijn vrienden – zij roepen me ter orde door mijn verhalen en gedichten te lezen en advies te geven, maar ook door me uit mijn ivoren toren te houden. Koffie en thee met hen, wandelingen door de stad of het bos en reizen waarin we de wereld samen ontdekken zijn mijn grootste genietingen.
Soms zou ik zeggen dat ik eerst een schrijver was en dan pas een mens. Dat zou niet juist zijn. Was ik immers zo, dan was mijn stem al lang verdwenen, als een eksterveer gedragen op vergeten winden.