als een filter vouw ik
de tijd tot nu en toen
met hun zijden raken
en wij weer samen aan
de keukentafel praten
ik zet twee kopjes in de
chemex die ik pas kreeg
schenk ze in origamivorm
en vouw er één voor jou
die nu wel toen zal blijven
we zitten op dit witte blad
nog ons klein geluk te delen
en willen met zwarte inkt
een laatste keer proberen
over de plooirand klinken
wat een woordspel, prachtig